De schoonheid van Mozambique

Waar denk je aan als je Mozambique hoort? Uitgestrekte witte stranden met in de helder blauwe zee kleine vissersbootjes? Ontelbaar veel palmbomen met daartussen kleine rieten hutjes wat het huis vormt voor de meerderheid van de bevolking van Mozambique? De verlaten en bijna onbereikbare eilanden van Bazaruto? Een ondenkbaar mooie onderwaterwereld met dolfijnen, walvishaaien en een van de mooiste koralen in de wereld dat beschermt wordt door het WNF? Als je hieraan denkt, dan ben je goed bezig. Mozambique is een paradijs op aarde, maar haar mooie natuur strijdt met de overweldigende armoede in het hele land.

Maputo

De hoofdstad van Mozambique, Maputo, is erg druk en heel erg verpauperd. Overal zie je vervallen gebouwen met grafitti en uitgevallen ramen. Mensen langs de straat verkopen hun spulletjes in kleine rieten hutjes, maar als het begint te regenen moeten ze snel hun spulletjes weer inpakken. In kranten of vierdehands plastic zakken. Houden wij een paraplu boven ons hoofd tegen de regen, daar is het hoogstens een stuk plastic. Ondanks alle armoede en drukte van de stad, zijn de mensen ontzettend vriendelijk. Het zijn mensen die onder dit motto leven: "Always look on the bright sight of life". Amazing!

Tofu

Het prachtige witte strand, de gezellige sfeer en de betoverende onderwaterwereld van Tofu hebben mijn hart veroverd. Met zijn vier restaurantjes beheerd door locals en twee barren, spant deze fantastisch mooie plek de kroon van de hele trip! Dit komt vooral doordat ik hier een van mijn dromen heb waargemaakt; het zwemmen met dolfijnen. Vele van jullie weten dat ik dit al tijden wilde doen. En nu... in Tofu, is mijn droom uitgekomen. Het was niet alleen zwemmen met dolfijnen, maar ook met walvishaaien! Echt ongelofelijk!

We vertrokken met een rubberboot de wilde zee op, terwijl iemand vanaf een badmeestersstoel keek of hij walvishaaien of dolfijnen kon ontdekken. Ik was er klaar voor. Met mijn snorkelset aan en zenuwen gierend in mijn buik, kon ik niet wachten om het water in te duiken. Terwijl de begeleider een verhaaltje houdt over de 20-meter volwassen walvishaaien, spot de jongen op de badmeestersstoel een walvishaai. Opeens moeten we opschieten. De begeleider schreeuwt of iedereen zijn snorkelset aanheeft. En dan: "GO, GO, GO! Jump in the water!!" Ik kijk om me heen... Wat? Hoe? Hoe kom ik die boot uit met van de flippers aan mijn voeten? Waar is de walvishaai? De zee is zo ruig, is dit veilig? AAAAHHH!!! "GO, GO, GO! What are you waiting for?" Iedereen in de boot kijkt verdwaasd. Maar waar wacht ik inderdaad voor? Ik gooi me achterover en duik het water in... midden in een groep intvissen!!! AAAHH!!! Almost hyperventilerend zwem ik weg van de gelukkig baby inktvissen en probeer ik mijn ademhaling te controleren. "Down, down... under YOU!!!" wordt er gebleerd vanaf de boot. Ik steek mijn hoofd in het water en daar zwemt een acht meter lange walvishaai. Een meter diep... recht onder mij! Wat een ongelofelijk grote beesten. Maar zo ontzettend mooi. Denk aan een walvis, maak hem bruin en plak er witte stippen op. Beeld hem dan in als acht meter lang en zo'n 3 meter breed en dan heb je een tiener walvishaai. Maar schrik niet, ik... midden in de Indische Oceaan... met alleen een snorkelset en een rubberbootje. De walvishaaien zijn namelijk vegetarisch, dus ze eten alleen maar plantjes. Toch zijn het de grootste haaien van de wereld! Haha. Ik wil achter de walvishaai aanzwemmen, maar die flippers he. Na wat sputteren en liters zoutwater later, snap ik hoe ze werken en sjees ik achter de walvishaai. Wow!

Terug in het rubberbootje, kom ik erachter dat de inktvissen me goed hebben geraakt. Over mijn armen en rug heb ik mini rode bultjes. Maar wat maakt het uit... ik heb een walvishaai gezien!! Mijn hart gaat nog steeds als een razende tekeer. Dan: "Dolphins! Get ready!" Wat? Dolfijnen... ik wist helemaal niet dat die hier ook waren. Ik dacht dat we alleen op zoek gingen naar walvishaaien. Nog voordat iemand "Go, go, go!" kan zeggen, plons ik al in het water. En daar zijn ze... zo'n dertig dolfijnen recht voor me. Ik zou ze kunnen aanraken als ik zou willen, maar dat mag niet. Nu ik heb uitgevonden hoe mijn flippers werken, voel ik me een met de dolfijnencolonie. Ik zwem als een dolfijntje achter ze aan en hoor ze met elkaar praten. Wat een toffe beesten! Zo speels! Zo'n twintig minuten later pikt het rubberboortje me op vanuit de oceaan. Ondertussen zijn vijf van de tien mensen zeeziek, omdat de oceaan die dag erg onrustig was. Maar ik niet! Mijn ogen glinsteren, een dikke glimlach op mijn gezicht. Hijgend zit ik in het rubberbootje met twintig ogen op me gericht... "Are you o.k.?" Ik voel me geweldig! Ik was net een met de natuur door met een groep dolfijnen te zwemmen zonder dat ze getraind zijn of in quarantaine leven. Vrijheid in de natuur. Wow! :D

"Whale.." Plons... flipper, flipper, flipper. Daar ga ik weer. Ik geloof dat hij "whale shark" wilde zeggen, dus ik wilde de eerste zijn die hem spot. En ja hoor... daar is een andere. Deze is zeven meter lang en net zo mooi. Dit keer kon ik het hoofd erg goed zien, want hij kwam recht op me af zwemmen. Echt onwijs! Dit was een SUPER TOFFE experience! :D One in a million! :D

Bazaruto Archipalego

Deze vier WNF-beschermde eilanden liggen 12 kilometer vanaf het vaste land vanaf Vilankulos, Mozambique. Een vissersbootje doet er twee uur over om ons naar de eilanden te brengen. De oceaan is hier gelukkig stukken rustiger dan in Tofu.

Daar zien we het eiland waar we twee nachten zullen slapen; Benguerua eiland. Het witte strand verdwijnt in de glinsterende zee. De palmbomen en hoge duinen vormen de shape van het eiland. Dichterbij komend zien we de kleine rieten parasolletjes waaronder je kunt zonnen. Er worden maar twintig mensen per dag op dit eiland toegelaten vanwege de bescherming van de natuur. Hoe bijzonder om hier deel van uit te maken. Met trots zet ik mijn eerste voetstappen op het eiland. WOW! Dit is echt verlaten. Heerlijk een paar daagjes chillen.

De eilanden zijn omringd door 's werelds mooiste koraal. Dus we besluiten om onze snorkelset weer aan te trekken, al zijn sommigen wel getraumatiseerd door de ruige oceaan, maar ik kan niet wachten. Na een uurtje in ons vissersbootje te hebben gevaren, plons ik voor de zoveelste keer het water in. Kopje onder en daar zwem ik in een hele andere wereld. Blauw, groen, geel, wit, oranje, rood, paars... alle kleuren zijn vertegenwoordigd in het koraal. En dan nog niet over de vissen gesproken. Zelfs Nemo en Dory waren aanwezig! ;) Na drie uur genoten te hebben en doodop te zijn van het snorkelen, varen we nog naar het Bazaruto eiland. Dit is het grootste eiland van de vier, 25 kilometer lang, maar hier mogen geen mensen overnachten. Iedereen besluit om een hike in de duinen te gaan doen. Maar, daar verderop... zo'n tien meter in de zee, is een zandbank. Ik besluit om daar heen te gaan en even lekker te chillen. Hoe vrij kun je je voelen als je midden in de oceaan op een zandbank zit en over de oceaan uitstaart? Das niet te beschrijven.

Zes uur 's ochtends en het stortregent. Toch moeten we terug naar het vaste land om onze trip te vervolgen. Gelukkig wordt het weer wat rustiger en besluiten we om terug te gaan. Na 45 minuten begint het opnieuw te stortregenen en te waaien. Emmertjes worden te voorschijn gehaald en met zijn allen peddelen we het water uit het vissersbootje. Bijna onderkoelt en een uur en kwartier later bereiken we eindelijk het vaste land. Dat was me het ritje wel. Toch is het vrij komisch... iedereen staat doorweekt en klappertandend op het vaste land. Prachtig plaatje! :D Ondanks de storm waren de eilanden een plaatje en enorm mooi.