Recap

Elke ochtend – op weg naar de tube en mijn werk - loop ik langs een park. Afgelopen week was ik getuige van het stap voor stap proces van krokusjes die zich langzaam openden. Vloeiend groeide het geel, paars, wit en groen boven het gras uit.

Opnieuw loop ik langs het park en tot mijn verbazing zijn de krokusjes uitgekomen. Ze bloeien prachtig. Gelijk krijg ik het gevoel dat de lente eraan komt – al is het pas eind februari - en een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

Soms vergeet ik heel even hoe mooi de kleine dingen om ons heen zijn. Alle stress en drukte om ons heen geven ons ook niet altijd de tijd voor waardering of bewondering.

Maar dat is ook niet onbegrijpelijk. De krokusjes bloeien. Dit in tegenstelling tot de wereldeconomie. Die lijkt alleen maar verder te verdrinken.

De stress is duidelijk voelbaar. Er vallen ontslagen of er wordt geminderd op het budget. De druk is onmiskenbaar voelbaar in Londen. Iedere dag weer. De uitdrukkingen op de vermoeide gezichten van mensen - op straat of in de tube - zeggen genoeg.

In de tube zie ik ook een stoer jongetje zittend op de schoot van zijn moeder. Ze ziet er vermoeid uit, maar elke keer als de kleine zich omdraait om haar een knuffel te geven, glimlacht ze.

Het jongetje brult luidkeels zijn favoriete liedje en staart met zijn grote bruine kijkers iedereen aan. Gelukkig tovert hij bij iedereen om hem heen een glimlach op het gezicht. Voor heel even vergeet men de stress en de druk en genieten we van het valse gebrul van een onschuldig jongetje.

Het zijn geen florissante tijden. Misschien herleven we binnenkort de Grote Depressie van 1929 of breekt de Derde Wereldoorlog uit. Misschien werkt Obama’s economische miljarden plan en vertrouwen Europa, de Aziatische landen, de olielanden en de rest van de wereld weer in elkaar en in de economie.

Zolang we genieten van elke dag en bewondering en waardering hebben voor zoiets kleins als een krokusje dat bloeit of een jongetje wat een glimlach op je gezicht tovert, dan moeten er betere tijden aanbreken.

Er zullen altijd wereldproblemen zijn. Goed of kwaad; het is waar de journalistiek om draait. Elke dag is nieuw. Elke dag is anders. Het verveelt nooit. Ik weet niet waar ik vanmiddag zal zijn of met wie ik morgen zal praten. Ik weet niet wat ik zal zien of horen. Dat is het mooie en uitdagende van dit beroep.